Inspiratieblog Intuïtief Ondernemen
Artikelen, video’s, linkjes en citaten
Aanslagen Parijs van verschillende kanten bekeken
De aanslagen in Parijs hebben veel reacties losgemaakt in de wereld. In deze blog wil een aantal perspectieven met je delen die je kunnen helpen om meer ruimte en mogelijkheden voor jezelf te creëren.
Na de vreselijke gebeurtenissen in Parijs komt het nieuws en de (social) media als een speer op gang. Naast de tot haataanzettende en verdeeldheid creërende berichtgeving, gelukkig ook veel oproepen om ons niet gek te laten maken en vanuit liefde met deze situatie om te gaan.
Graag wil ik een aantal verschillende perspectieven met je delen die kunnen helpen om je bewustzijn te verruimen, waardoor meer mogelijkheden en ruimte ontstaat. Deze zijn niet alleen van toepassing op de aanslagen Parijs, maar ook op anders situaties.
Wat mij betreft zijn er verschillende lagen waarop je naar deze gebeurtenis kunt kijken. Iedere laag heeft z’n eigen dynamiek en roept zijn eigen emoties op. Het is daarom goed om deze lagen in eerste instantie uit elkaar te halen
De laag van de dagelijkse werkelijkheid
Dit is dat wat we direct waarnemen en meemaken. Op dit niveau is het een dramatische gebeurtenis waar er slachtoffers zijn gevallen en het zaak is de daders te vinden. Hier gaat het ook over hoe het recht kan zegevieren en welke straf de daders moeten krijgen.
Op deze laag gaat het ook over wat werkelijkheid is en wat niet; over stemmingmakerij, verdraaien van feiten en conclusies trekken die je eigenlijk niet mag trekken. In de dagelijkse werkelijkheid kun je je aandacht op heel veel zaken richten, je kunt vele feiten waarnemen. Vervolgens ga je deze feiten interpreteren en trek je conclusies. Bij al deze stappen maak je keuzes en zou je ook andere keuzes kunnen maken. Het is daarom interessant om te onderzoeken welke keuzes je hebt gemaakt als je tot een bepaalde conclusie bent gekomen, of welke keuzes iemand anders heeft gemaakt als hij tot een andere conclusie is gekomen.
Hier gaat het ook over complottheorieën en wie wie de schuld geeft. Veel blogs en Facebookposts gaan hierover. Zie het als een van de lagen waar je naar kunt kijken.
De laag van jouw reactie
Als je iets meemaakt, iets hoort of op een andere manier waarneemt, doet dit wat met je. Je reageert erop. In het geval van de aanslagen van Parijs kan het zijn dat je boos wordt, je wordt verdrietig, wanhopig, angstig. Allerlei emoties die ontstaan doordat op de een of andere manier de berichten tot je zijn gekomen.
Op deze laag is het interessant om te onderzoeken waarom je reageert zoals je reageert. Want als je eerlijk bent en je zit in je woonkamer in een willekeurig dorp in Nederland en ziet op het nieuws dat er aanslagen zijn gepleegd, dan hoef je niet bang te zijn en eigenlijk ook niet boos. Want het gaat niet over jou. Dit is natuurlijk anders als je in Parijs was en op de plek van de aanslagen.
Blijkbaar roepen deze gebeurtenissen iets in jezelf op. Mijn ervaring is dat er bepaalde patronen zijn, die dan geactiveerd worden. Jouw systeem gaat een bepaald pad bewandelen zodra je hoort van de aanslagen. Er komen gedachtes, die veroorzaken weer emoties, er komen meer gedachtes en je voelt van alles in je lijf gebeuren. Vervolgens zul je dit omzetten in daden.
Deze patronen heb de loop der jaren opgebouwd. Het zijn als groeven in een langspeelplaat, de naald volgt ze als vanzelf en er komt iedere keer hetzelfde geluid uit.
Toch heb je hier keuzes. Jij bepaalt hoe je je voelt. Jij bepaalt of je je bang laat maken, of dat dit je sterkt om positief en liefdevol te blijven handelen. Jij bepaalt of je buitenlanders (of wie dan ook) gaat wantrouwen, of dat je vol vertrouwen kunt blijven. Dit vraagt soms wat dieper graven en misschien een keer een coachsessie om de wortel van het patroon aan te pakken. In alle gevallen vraagt het zelfreflectie en zelfkennis om te zien wat je doet en waardoor dat komt.
De systemische laag
Als je systemisch naar de situatie kijkt, dan gaat het niet over de details, de specifieke gebeurtenis. Je kijkt naar het geheel, het systeem. Dan zie je de aanslagen als symptomen van een dieper liggend vraagstuk of probleem. Een mooie vraag in deze laag is “Voor welk probleem waren deze aanslagen een oplossing?”. Ik heb hier het antwoord niet op, maar weet wel dat je dan tot andere conclusies en andere oplossingen gaat komen. De manier waarop je namelijk een probleem definieert, bepaalt ook de mogelijke oplossingen.
De systemische kijk is voor mij sterk gekoppeld aan het werken met diverse soorten opstellingen. Wat ik hierin keer op keer heb gezien is dat er geen daders en geen slachtoffers zijn. Dat is natuurlijk best lastig voorstellen vanuit het perspectief van de laag van de dagelijkse werkelijkheid. Daar zijn wel daders en slachtoffers. Vanuit systemisch perspectief echter niet. Iedereen is een onderdeel van het systeem en vervult daarin een bepaalde rol. Er is ook een goede plek voor iedereen. Vragen die je kunt stellen zijn “welke disbalans wilden ze hier onbewust meer in balans brengen” of “aan wie waren de plegers van de aanslagen onbewust trouw door dit te doen?” of “wat willen ze hiermee onbewust zichtbaar maken wat door velen niet gezien wordt?”. Mijn ervaring is dat leden van een systeem als het ware door het grotere geheel ‘in dienst’ worden genomen om balans te brengen of bepaalde hyaten in het systeem te dichten. Dit wordt in opstellingen altijd heel duidelijk. Wellicht dat er een groep mensen is die een opstelling hebben gedaan omtrent de aanslagen. Dat weet ik niet.
In dit artikel licht terrorisme expert Peter Knoope wellicht een tipje van deze sluier op.
Vanuit dit perspectief ontstaat een bredere kijk op het probleem. Je gaat voorbij aan de symptomen, de buitenkant en gaat op zoek naar de verbindingen in en met het grotere geheel. Door niet naar daders en slachtoffers te kijken, ontstaat een genuanceerder beeld en bijbehorende acties.
Blogs en Facebookposts die vragen om liefde te sturen naar de slachtoffers EN de daders; die aanmoedigen om kwaad niet met kwaad te vergelden gaan over deze laag. Voel maar wat het met je doet om op deze manier je te verbinden met de aanslagen Parijs.
De eenheidslaag
De laatste laag die ik wil noemen is de laag waarop we allemaal één zijn. Misschien ken je de ervaring dat als je in de natuur zit, je aandacht naar binnen richt en even helemaal stil wordt, dat je je dan verbonden voelt en weet met alles om je heen. We zijn als golfjes in een oceaan; tegelijkertijd apart en tegelijkertijd één, afhankelijk van je aandacht.
Als je wilt kun je de meditatie doen die ik vandaag heb opgenomen waarin ik je begeleid om dit eenheidsgevoel te ervaren. Er zijn verschillende manieren om dit te doen. Voel, weet, kijk welke het beste bij jou past.
Vanuit dit eenheidsbewustzijn is er niet zoveel te vinden van de aanslagen. Het zijn gebeurtenissen die zich afspelen in dit grotere bewustzijn. Je bent (als je nog kunt spreken van iets zijn) en dader, slachtoffer, toeschouwer en Parijs tegelijkertijd. Op deze laag zijn er helemaal geen oordelen meer en heb je ook geen behoefte om actie te ondernemen. Het is een gevoel van compleetheid ook in roerige tijden. Het is het nulpunt waar plus en min in samenkomen.
Voor je hoofd is het niet te bevatten, maar mijn ervaring is dat je via je lichaam en een diep weten van binnen je daarmee kunt verbinden.
Als je vanuit deze verschillende lagen naar de situatie kijkt en je ermee verbindt, ontstaan er veel meer mogelijkheden. Dit helpt niet alleen bij het omgaan met de aanslagen in Parijs, maar ook met andere zaken die je tegenkomt als ondernemer.
Wil je in een reactie achterlaten vanuit welke laag jij vaak naar een situatie kijkt en welke laag je daaraan toe zou willen voegen? En wat dit betekent voor jouw reactie op de aanslagen in Parijs. Ik ben benieuwd.
24 reacties
tis allemaal heel triest wat er in de wereld gebeurd en we leven allemaal mee met wat er in Parijs is gebeurt soms brengt het wraakgevoelens van waarom
moet dit allemaal gebeuren en hoe kunnen we dit stoppen
mijn gevoel zegt me dit los te moeten laten en idd positieve energie naar alle slachtoffers te sturen maar bedenk wel dat diegene die dit veroorzaakt hebben ook ouders en broers en zussen hebben die het er misschien niet mee eens zijn .
persoonlijk vind ik dat men ondanks alles daar ook bij na mag denken hoe moeilijk of dit ook is
ik persoonlijk hoop in iedergeval dat het wat rustiger mag worden op de aarde en dat men deze mensen die dit soort dingen doen hun verstand is gaan gebruiken om de energie te gebruiken voor de goeie dingen en niet alles de vernieling in helpen want als dit zo doorgaat kan het nog een 3de wereld oorlog veroorzaken
wil in iedergeval iedereen heel veel kracht en sterkte toe wensen
Prachtig aangegeven wat onze mogelijkheden zijn, zij geven onze scheppende natuur weer.
Het ligt in ons vermogen, we hebben het echter de ontdekken en uit de basale kijk te stappen.
Kun je dit ook op facebook plaatsen?
Hey Martijn,
Ik ben blij met jouw artikel. Ik voelde me idd een beetje erboven hangen, zag de slachtoffers en ook de daders als slachtoffers. En wat te denken van de mensen die dit in ‘verweggistan’ dagelijks meemaken. Ontvangen die ook deze support? Het gaat om het grotere geheel en volgens mij is er veel aan de hand, zodat er een nieuwe balans kan ontstaan. Dit is niet voor iedereen duidelijk, het helpt mij wel om de zaken positief te kunnen blijven labelen.
Wanneer meneer Wilders ageert op zijn eigen wijze tegen van alles en nog wat, en daarmee verontwaardiging ontlokt, kan dat ook een functie hebben dat wij meer mededogen gaan ervaren, omdat we het niet eens zijn met deze man. Dus toch een positiever resultaat?
Ik brand graag een kaarsje, geef warmte en licht aan een ieder die het wil en kan ontvangen. Op welk niveau dan ook!
fijne zondag, groet TIneke
Na het ontvangen van de de eerste berichten, voelde ik het helemaal stil in mij worden. Even geen woorden alleen voelen. Als eerste komt bij mij vaak de laag van de dagelijkse werkelijkheid binnen. Pas later kan ik hier vanuit het systemisch denken hier naar kijken. Dit maakt het niet gemakkelijker, veel vind ik het fijn dat er meer manieren zijn om deze verschrikkelijke aanslagen tot je te nemen en hoe dit voor jouw persoonlijk werkt. Belangrijk vind ik in deze dat je respect dient te hebben voor alle verschillende reacties die op de aanslagen komen. Ieder reageert vanuit zijn eigen referentie kader. Het is mooi en belangrijk om als de eerste emotie is weggeëbd, mensen laten zien en voelen dat je ook op een andere wijzen naar deze verschrikking kunt kijken.
Toen ik hoorde van de aanslagen, werd ik verdrietig en angstig. Verdreitig om alle slachtoffers en om het feit dat geweld nog steeds als HET middel wordt gezien om jouw wil op te leggen aan anderen. Met geweld is de wereld nog nooit beter geworden. Dat zouden we toch moeten weten inmiddels als je de geschiedenis herleest.
Wat gebeurt is in PArijs maakt me niet alleen verdrietig maar ook angstig. Je leven kan van het ene op het andere moment veranderen. Het gevoel van kwetsbaarheid komt omhoog. Ook voelde ik angst voor reacties op deze daad………Laten we het hoofd koel houden en ons niet laten opjutten door regeringsleiders en de media. Ook ZIJ zijn maar mensen met hun angsten en oordelen. Respect voor elkaars mening en geloofsovertuiging. Gaat het daar niet om? Ik praat daarmee deze ramp in Parijs niet goed. Ik doe een poging me voor te stellen hoe iemand tot zulke gruweldaden komt. Je moet wel heel erg geindoctrineerd zijn (waarschijnlijk als kind al) wil je zoiets als deze aanslagen uitvoeren. Maar er is niet alleen Parijs……dagelijks gebeuren zulke gruwelijke dingen, maar komen niet in het nieuws. Er worden dagelijks zoveel kinderen sexueel misbruikt b.v. Dat is ook de ander zijn wil opleggen. Het slachtoffer doet er niet toe voor de dader. Er zijn zoveel mensen , die honger lijden wat geheel niet nodig is. Zien we onze MEDE-mens wel als MEDE-mens? We zijn allemaal één! Als we dat eens dagelijks gingen toepassen en ons bewust zijn: Wat ik de ander aandoe, doe ik in feite mezelf aan.
Laten we goed nadenken voor we “wraak”gaan nemen. Dat maakt alles alleen maar erger. Nogmaals ik wil al die misdaden niet goedpraten. Het “kwaad”lijkt dichterbij te komen en dus voelt het alsof onze veilgheid wordt aangetast. ik voel angst, maar wil er niet in verdrinken. In mijn dagelijkse leven doe ik mijn best om niet te oordelen en te veroordelen. Dat is een hele klus, toch?
Dit is niet echt een antwoord op de vraag in welke laag ik zit, maar wilde graag dit delen. Ik wil de mensheid als één geheel zien en we hebben een grote uitdaging om deze planeet leefbaar te houden/maken. Dus denken in EENHEID!!!! wat mij betreft.
IK ben het met je eens.
Maar er is iets wat iedereen over het hoofd ziet.
Wat als het iets anders tot doel heeft, en daarom zijn al deze mensen onnodig vermoord.
Daar hoor je niets van in het nieuws, maar dat is er wel aan de hand.
Ik vind het verschrikkelijk wat er gebeurt is, en is volledig wat er bedoeld was door de verantwoordelijke mensen.
Ik voorspel dat er grote veranderingen gaan komen, omdat wij ons veiliger willen voelen.
Ik wil jullie wel laten weten dat ik erg mee leef met de slachtoffers, maar dat ik het al verwacht had, en dat dit ook in Nederland gaat komen.
Die 3e wereld oorlog is en zal er komen, alleen merken we er nog niet zo veel van.
Kijk op internet bij alternatief nieuws, en kom tot je eigen mening!!!!!!
Veel sterkte er allemaal mee.
Hoi Martijn,
Bedankt voor dit mooie helpende artikel. Alle lagen vermengen zich in mijn hoofd en maken dat ik niet weet wat te denken en te voelen en je artikel helpt om hier helderheid in te krijgen. Daarop merk ik een behoefte aan een soort eindconclusie bij mezelf: ‘zo zit het dus’, maar hoe meer achtergrondartikelen ik lees, hoe meer ik besef dat er niet een enkelvoudige, één-voudige conclusie te trekken is.
Helemaal juist. Die eindconclusie hoeven we niet te trekken, het is wat het is.
Wat mij betreft komt dit neer op het volgende gezegde: ‘Oordeel niet want je ziet het geheel niet. En zou je het geheel zien dan zou je niet oordelen’.
Dit soort gebeurtenissen bevatten levenslessen voor de mensheid als geheel. We creëren tenslotte onze eigen werkelijkheid door onze gedachten en daden.
Ha Martijn,
Dankjewel voor je heldere artikel. Bij zoiets groots laat je je zo snel weer meenemen in de laag van de waan van de dag. Mooi dat je dan weer even herinnerd wordt aan de andere lagen. Dat is helpend. Dit is wat we ook nodig hebben om in deze ontzettend complexe situatie naar oplossingen te zoeken. Zo kunnen we de weg van liefde blijven volgen.
Er is wel iets wat blijft hangen, maar misschien begrijp ik je verkeerd. Ik ken jouw omkerende vraag: ‘Voor welk probleem is dit de oplossing?’ Het raakte mij de eerste keer dat ik hem van je hoorde. Dat gaf mij zoveel ruimte om vanuit een ander perspectief te kunnen kijken naar een systeem. Toch blijft hij nu in in dit verband wel zeuren, want je kunt toch niet bedoelen dat deze aanslagen een ‘oplossing’ zijn voor het grotere systemische probleem. Het lijkt me wel een duidelijk signaal dat zicht kan geven op een mogelijke oplossing. Misschien bedoel je dat ook wel hiermee. Of begrijp ik je verkeerd?
Dankjewel voor je reactie Martijn. Ik ben het helemaal met je eens: het is een symptoom van een dieper liggend probleem. Voor mij zit het meer in hoe je het verwoordt:’symptoom’ voelt voor mij dan ook beter dan ‘oplossing’. De aanslagen brengen aan het licht dat er op een andere manier gekeken moet gaan worden en dat er een andere oplossing moet komen dan die wij vanuit het westen geneigd zijn te hanteren. Maar op zichzelf zijn de aanslagen natuurlijk niet de oplossing zelf, want er is nog niets opgelost. De aanslagen leggen wel het werkelijke probleem bloot en het vraagt nogal wat bewustzijn en wijsheid om hier goed op te reageren. Vanuit systemisch perspectief ernaar kijken kan dan wel enorm helpen om het echte probleem te gaan zien en te werken aan de echte oplossing. Mooi zo’n bewustmaking. Dankjewel!
Is allemaal heel erg en bedroevend, maar laten we niet voorbij gaan aan alle andere zaken en ellende in de wereld,
er gebeurt ( te ) veel en ons gevoel zegt kon en waar kan ik helpen.
Helaas hebben wij , de meeste mensen niet de middelen om alles op te kunnen lossen ,
en zijn veel zaken na enige tijd vergeten of weggestopt en gaan we door met ONS eigen LEVEN.
Macht en geld en zeker hypocrisie vieren hoogtij in deze wereld,
en ook velen vinden hier weer iets, om er geld aan te verdienen…..helaas..
Ons hoofd ( verstand / ratio ) en gevoel zijn duidelijk twee dingen apart,
Uiteindelijk gaat het erom duidelijk en goed te weten wie je zelf bent en in liefde en respect naar je medemens staan,
zover dit kan, meer is gewoon niet mogelijk.
Ach en wee roepen breng helemaal niets en het leven gaat gewoon verder, al door de eeuwen heen.
Jezelf zijn en blijven, oprecht en eerlijk.
Bedankt
Frank
Hoi Martijn,
Het lijkt of de hele wereld nu met Parijs en de gebeurtenis bezig is. Dat was ook toen 9/11 plaatsvond. Ik bevond mij toen op Schiphol en we hebben ook een paar minuten stil gehouden voor de slachtoffers die in die twee gebouwen hun leven lieten. Indertijd kon ik mijn ogen en oren niet geloven dat zoiets kon gebeuren.
Inmiddels ben ik wakker geworden. Het is de bedoeling dat de wereld in chaos verkeerd en degene die het hoofd koel houden kunnen de andere mensen die geëmotioneerd zijn omdat het hen raakt gerust stellen. Door meer en meer bewust te zijn van wie en wat je allemaal bent kun je je volledige potentieel benutten.
Hoi Martijn,
Bedankt voor je verhelderend artikel. Ik merk dat ik die lagen allemaal doormaak. verdriet, veroordelen, angst etc. maar langzamerhand overwint de systemische kijk op de gebeurtenis in Parijs waarmee ik niet zeg dat ik de methode goedkeur. Door jouw artikel hebben mijn gedachten meer handen en voeten gekregen. Ik durfde deze gedachten eerst niet hardop uit te spreken want veroordelingen en oplossingen vliegen om je oren en voelde mij daarin alleen staan. Fijn om te weten dat dit niet zo is. Bedankt Martijn.